Page 15 - 1968 ... 2013 Soft Living Room

Lysander Apol maakte in 1962 een collage voor Knoll International een etalage en werkt als art
director bij reclamebureau Prad. Zelf poseert zij eens voor een melkreclame van dat bureau voor
de slogan Melk de Witte Motor in 1967. Ze bezoekt ook het clubcircuit, het Bimhuis bijvoorbeeld
waar Maarten van Regteren Altena jazz sessions speelt met Han Bennink, Willem Breuker en Micha
Mengelberg. Zij herinnert zich ook de nachtelijke jazzconcerten in 1961 in het Concertgebouw
van Thelonious Monk, Charlie Parker en John Coltrane. Spraakmakend in de beeldende kunst
zijn destijds de tentoonstellingen van Nul in 1962 en 1965 in het Stedelijk Museum. De installatie
Zwart Water van Armando, waarbij je in een donkere ruimte over een plankier loopt over een laagje
water op zwart plastic hetgeen een suggestie geeft van onpeilbare diepte, maakt indruk op haar. Of
een happening met de Japanse Yayoi Kusama in de nachtclub Birds Club aan het Rembrandtplein,
waar een naakte Jan Schoonhoven met witte stippen wordt beschilderd die oplichten in Black Light.
Deze happening gaat vooraf aan de herhaling later in galerie Orez in Den Haag en in het Stedelijk
Museum Schiedam die op foto’s is vastgelegd en waarop is te zien hoe Kusama in de Polka Dot Love
Room de naakte Jan Schoonhoven met zwarte stippen bedekt. Oprichter van het marketingburo
Intomart, Frits Becht, is bestuurslid van de Birds Club en ook dat geeft een indruk van de vermen-
ging van de wereld van reclame en beeldende kunst in die tijd.

Maria assisteert korte tijd haar schoonmoeder Anni Apol bij het componeren en borduren van
wandkleden. Zelf maakt ze ook textiel collages, zoals ze die noemt. Dat deed ze al op de academie
in Groningen. De stoffen krijgt ze van Anni. Kunstbont bijvoorbeeld is een geliefd modemateriaal
indertijd. Een vroeg werk uit die tijd uit 1962-63, nu in het bezit van de RKD, is Landschap I . De
textielcollages zijn gemaakt als appliqué. Op een ondergrond naait ze lapjes stof, vaak zelfbedrukt in
felle kleuren of bestikt met zilver- en gouddraad. In sommige lappen stof zijn de kleuren tegen elkaar
geplaatst, of uitgevoerd in de marmer techniek die ze had geleerd aan de academie in Groningen.
Geleidelijk volgen ook tentoonstellingen. In De Mangelgang en in Winsum bijvoorbeeld in augustus
1966 exposeert zij samen met Pieter Holstein, Jan Dibbets, haar broer Ger en Jacques van der
Heyden. Coosje van Bruggen schrijft over haar werk: ‘Haar wandkleden zijn van een afgewogen
verfijning. Steeds gaat ze uit van een warme, effen ondergrond, waartegen met stukjes stof in subtiele
kleurnuances een ingenieuze compositie opgebouwd wordt. Door materiaal van verschillende struc-
tuur te gebruiken bereikt ze een reliëfwerking. Het effect hiervan wordt nog versterkt, doordat hier
en daar een waas van tule over de stof gelegd is. Haar compositie is niet statisch, ze vermijdt scherpe
contouren en volgt niet bij het opstikken (…) de omtrek maar ontneemt deze zijn strengheid door
er met zigzag lijnen overheen te spelen.’ Met name noemt ze Zoete Droompjes: ‘Zalig dat knalgroen,
rose ‘oranje’. Een wandkleed, dat de donkere hal in een gloeiend licht zet.’ knipsel pagina 8

‘Met Anni Apol was hij (Benno Premsela) eindverantwoordelijk voor de inrichting van de etalages van De

Bijenkorf in Amsterdam. Op het Damrak in Amsterdam, bij de Bijenkorf, betreedt men zijn expositiezaal.

In de gevel staat zijn werk: etalages. Altijd trekt hij veel publiek, dat kijkt met de bewonderende aandacht

van een tentoonstellingsbezoeker. Sedert vele jaren zijn de etalages van de Bijenkorf befaamd en het schijnt

dat hun karakter in de wereld nauwelijks zijn weerga kent.’

De Tijd, 20 mei 1961

13