Page 70 - 1968 ... 2013 Soft Living Room

In maart 2013 begon ik een correspondentiewisseling via de e-mail met Maria van Elk tot 2016 naar
aanleiding van onze schenking van het werk Vergroting ↔ Verkleining uit 1976 aan het Van Abbe
Museum in Eindhoven. In dit kunstwerk, werkt Maria expliciet met materiaal, vorm en lijn. Bij de
eerste kennismaking in 1977 met haar werk in de ‘stal galerie’ van boer Waalkens te Finsterwolde
kochten we direct dit monumentale werk (1.5 × 7.5 mtr) van een witte doorlopende lijn over vijf
grote, met oliepastel gezwarte canvas doeken. Het is daarna onder andere tentoongesteld in 1981 in
het Stedelijk Museum te Amsterdam en in 1983 in het ‘Kunstamt Kreuzberg’ te Berlijn om vervol-
gens een plaats te krijgen in mijn Kernfysisch Laboratorium van de RUG te Groningen.

˄ 85. 1981, An en Martien de Voigt naast Vergroting ↔ Verkleining (Enlargement ↔ Reduction), 1976.
Collectie Van Abbemuseum Eindhoven, schenking An en Martien de Voigt
Dit was voor ons, na Ad Dekkers en Jan Schoonhoven, een fantastische voortzetting van de zoek-
tocht naar de essentie en onderzoek naar het wezen van materie, vorm, kleur en het ultieme van de
lijn. Het gaat haar dus om concrete heldere beelden die geheel voor zichzelf spreken.
Na deze introductie in haar voor ons fascinerende werk zijn we haar blijven volgen. Vooral bij haar
thuis in Amsterdam vonden we in haar collectie veel inspirerende werken die we om ons heen
wilden hebben. Zo konden we verschillende interessante werken bemachtigen en enkele die ze ons
schonk welke aansloten bij ons streven als mens om te komen tot essentie.

˄ 86. 1981, vlnr An de Voigt, Maria van Elk & Albert Waalkens ˄ 87. 1975, zwart oliepastel, Zwaartekracht, gebroken oppervlak
na expositie Stedelijk Museum Amsterdam (Gravity, Broken Surface). Collectie Rijksdienst

Dit alles heeft zijn sporen neergelegd in een deel van mijn intreerede als hoogleraar in de kernfysi-
sche technieken op de TUE, 1989 als volgt:
‘Een diepgaand onderzoek naar het wezen van de lijn, vooral in het tekenen, is uitgevoerd door de kunstenaar
Maria van Elk. Zij spiegelt een lijn met een draad die op één punt is vastgezet. De symmetrie wordt bepaald
door de evenredigheid van afmeting en positie. Lijn en draad zijn ieder opgebouwd uit ononderbroken materie,
waardoor ze topologisch gelijkwaardig zijn. De zwaartekracht echter werkt verschillend op draad en lijn zodat
de symmetrie schijnbaar verbroken wordt, maar de topologische symmetrie niet. Zij komt ook tot oplossingen o.a.
met wit oliepastel op zwart canvas waarbij het mogelijk blijkt dat van twee rechte lijnen er altijd een krom is.’

68