Page 8 - 1968 ... 2013 Soft Living Room

Later ook in 1971 in de Hallen in Haarlem shown again in the ‘Hallen’ in Haarlem in
en in 1972 werd het nogmaals opgebouwd
voor een tentoonstelling voor blinden in het
Stedelijk Museum Schiedam. In 1973 werd
het aangekocht door de gemeente Amsterdam,
waarna het bijna 25 jaar onvindbaar was en het
in 1997 in zwaar beschadigde toestand werd
teruggevonden. Restauratie bleek onmogelijk
en de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed (toen
inmiddels eigenaar) verklaarde het werk in 2010 the work’s owner, declared the work a total
total loss. Verloren. Met vereende krachten,
maar vooral door buitengewone inspanningen
van Maria van Elk en haar levenspartner Sieb
Bohlken, is in de lange warme zomer van
2013 een nauwkeurige reconstructie van het
verloren gegane origineel vervaardigd. Dit werk
is vervolgens opgenomen in de collectie van het
Stedelijk Museum Schiedam.
Het Stedelijk Museum Schiedam exposeerde
in 2013 de Soft Living Room opnieuw in de
tentoonstelling Ik hou van Holland een veelom-
vattend overzicht van de belangrijkste ontwik-
kelingen in de Nederlandse kunst na 1945.
De Soft Living Room nam daar een promi-
nente plaats in als een kunsticoon dat (ook)
heel treffend de maatschappelijke sfeer van de
tweede helft van de jaren zestig representeerde.
Zo roepen de abstracte zwart witte patronen
op de wand bijvoorbeeld associaties op met
psychedelische vloeistof projecties bij de muziek
uit de tijd van ‘Peace , Love and Happiness’.
De werkelijke intenties van de kunstenaar zijn
inderdaad niet los te zien van de context van de
tijd waarin het werk is vervaardigd maar zijn
ietwat genuanceerder dan een eerste indruk
doet vermoeden. Van Elk lijkt met dit werk een
uitgesproken exponent van een periode waarin
bestaande gezagsverhoudingen en -structuren
ruimte moesten maken voor gelijke rechten
voor iedereen. Maar naar haar gevoel ging
dit juist gepaard met veel onnodige agressie
en geweld. Om tegenwicht te bieden aan de
emoties van de woelige samenleving op dat
moment, creëerde ze de rustgevende omgeving
van de Soft Living Room.
6
1971 and then in the Stedelijk Museum of
Schiedam in 1972, as part of an exhibition
for the blind. In 1973 it was acquired by the
Municipality of Amsterdam, after which it
was untraceable for 25 years. It resurfaced,
badly damaged, in 1997. Restoration appeared
impossible and the Department of Cultural
Heritage, which had in the meantime become
loss in 2010. Gone. Thanks to united forces,
but mainly due to the extraordinary efforts
of Maria van Elk and her life partner, Sieb
Bohlken, an exact reconstruction of the
lost original was made during the long, hot
summer of 2013. The work was subsequently
taken up in the collection of the Stedelijk
Museum of Schiedam.
In 2013, the Stedelijk Museum of Schiedam
displayed the Soft Living Room anew in the
exhibition I Love Holland, a comprehen-
sive overview of the most important devel-
opments in Dutch art post 1945. The Soft
Living Room took a prominent position in the
show as an art icon that (also) gave a striking
representation of the social atmosphere in
the second half of the sixties. The abstract
black-white patterns on the walls speak of,
for example, the psychedelic projections
that accompanied the music of the ‘Peace,
Love and Happiness’ years. While the true
intentions of the artist cannot be considered
outside the context of the period in which
the work was originally realized, they are
somewhat more nuanced than first impres-
sions may suggest. With this work, Van Elk
appears to be a strong exponent of a period
in which existing authority relationships
and structures were forced to make space for
equal rights for all. However, in her opinion,
this process was accompanied by unnecessary
aggression and violence. To bring balance to
the emotions of the turbulent society at that
time, she created the soothing environment
of the Soft Living Room. Unintentionally, by