Page 57 - 1968 ... 2013 Soft Living Room

Toch komt de SLR regelmatig ter sprake, maar het werk lijkt spoorloos verdwenen. Totdat in de
herfst van 1997 Ludo van Halem, destijds conservator moderne kunst en hoofd museale dienst van
het Stedelijk Museum Schiedam bij een ontruiming van een opslag van de Gemeente Schiedam
delen van een kunstwerk van textiel aantreft. In een brief aan Maria van Elk schrijft hij: ‘Na enige
naspeuringen bleek dit kunstwerk uw installatie Soft Living Room te zijn, dat volgens onze gege-
vens in eigendom is van het Instituut Collectie Nederland (ICN) (voorheen Rijksdienst Beeldende
Kunst) en na een reizende tentoonstelling met het Schiedams Museum als eindstation hier kenne-
lijk is achtergebleven.

Bij het ICN (inmiddels Rijksdienst Cultureel Erfgoed) stond het werk, met als inventarisnummer
SZ 80357, te boek als zoekgeraakt’.

Veel gemeentelijke aankopen in het kader van de BKR zijn later overgenomen door het Rijk.
De SLR komt niet als bruikleen voor in de administratie van het museum.
Het Schiedamse museum heeft vervolgens de nodige maatregelen genomen. Het werk is verpakt,
gedesinfecteerd en overgebracht naar een kunstopslag in Rotterdam. Maar het is niet duidelijk of
het werk compleet is.
De herontdekking van de Soft Living Room was voor Maria natuurlijk geweldig nieuws, maar het
werd nog hoopvoller. Ludo van Halem vervolgt:
‘Het Stedelijk Museum Schiedam is bereid de consequenties te aanvaarden van de jarenlange
verwaarlozing en wil het werk zodanig restaureren, dat het weer gepresenteerd kan worden’.
Het ICN zal de restauratie ondersteunen en laat weten dat het werk in de museumcollectie kan
worden opgenomen.
Het duurt tot voorjaar 2000, wanneer er een gesprek plaatsvindt tussen Aleth Lorne, freelance
restaurator voor het ICN, Ludo van Halem en Maria van Elk in het museum.
Er is een uitgebreid verslag, met foto’s, door Aleth Lorne gemaakt.
Ze begint met een beschrijving van het werk:
‘Het werk is een gesloten ruimte met ‘als ingang’ een ronde opening in de wand. De ruimte is
zestienhoekig. De wand is gemaakt van spaanplaten met hoekijzers en overtrokken met zwart-wit
satijn. Op de vloer binnen in de ruimte ligt een matras met een hoes van zwart kunstbont.
Aan de bovenzijde wordt de ruimte afgesloten met een witte satijnen lap.
Binnen in de ruimte liggen 8 bolle vormen van zacht schuim. De kunstenaar noemt deze bolle
vormen ‘heuvels’. De ‘heuvels’ zijn overtrokken met zwart en wit kunstbont.
Het is de bedoeling, dat het publiek de ruimte instapt. Op deze wijze ervaart het publiek zelf de
zachtheid van de vormen en materialen’.

Twee oorspronkelijke heuvels (original hills) uit 1968. Foto's uit rapport, 2007, L. Wurfbain

79.
˄ ˅
55